Al eline kavalını, çal ve şarkını söyle. Söyleki, herkes çektiğimiz acıları yüreğinde ve beyninde hissetsin.
Biz nasıl başka ulusların acılarına ortak oluyorsak, onlarda bizimkilere ortak olsunlar.
Anam, garip anam, memleketimiz Serhed, ne diyardır
Babamın Koçyiğitlerinin bahtı, ben öleyim
Ne sonbahardır, ne yazdır, ne ilkbahardır
Bakın kış günleri nede soğuktur
Babamın Koçyiğitleri sürgüne gönderilmişler
Bak, ne evimiz var, ne barkımız, nede sığınacak bir yerimiz
Anam, garip anam, sabahtır, yüreğim yanıyor, ben garibim
On iki yolun köprüsü, yedi vadinin
Babamın Koçyiğitlerinin bahtı ben öleyim
Kalkın üstünden ceylanlar geçirin
Qerebulax’da (karabulak) oturmuştum, Taxilka müfrezesi
Tel-Telgraf üstünde, dostlar arkadaşlar arasında
Kucağında bebeğiyle bir kadının geldiğini gördüm
Dizini dövüyor, ağlıyordu
Yanık Bazîd’den kaçıyordu
‘Bacı, ne oldu’dedim, ne geldi başınıza?’
‘Kardeş, evi yıkılsın Nidaî beg’in’ dedi
‘Kürtlerin fermanını çıkarmış bu gece
Bazîd’de katlediyor yiğitleri, çoluk çocuğu
Şewêş Efendi’nin oğlunun avlusunda
Babamın Koçyiğitlerinin süngülenmiş cenazeleri
Yatıyor kanlar içinde, ben öleyim
Bak, sabahtan beri
Kafir Rom’lar bir bir topluyorlar gençleri, yiğitleri
Celalilerin kızlarını, gelinlerinide yanlarında
Kimin süngülerle katlediyorlar
Kimini de sürgüne gönderiyorlar
Sinop’a Zonguldak’a, ecnebi diyarlara
Hey efendi, yüreğim yanıyor
Rabbim acısın hapiste tutulanlara
Yollara düşmüşlere, hasta ve yaralılara
Bazîd’in aşağısında, Şewêş Efendi’nin oğlunun avlusunda
Diz boyu kanı gördüm
Cehennem ateşi sarsın Nidai beg’in evini barkını
Kürtlerin fermanını çıkartmış geceden
Yanık Bazîd zindanlarında kavuruyor yiğitleri, çoluk-çocuğu
Babamın Koçyiğitlerinin fermanı çıkmış
Biz Kürtlerin fermanı çıkmış
Vah bana, eyvah bana, ben öleyim
Kalmayayım bu dünyada….
ORJİNALÎ:
Dayê rebenê welatê me serhed’ê, ne tû war e
Ji bextê egîdê mala bav êmin rebenê
Ne payîz e, ne havîn e, ne bahar e.
Bala xwe bidinê rojên zivistanê gelek sar in
Egîdê mala bavê min li sirgûnê ne
Sêr bike, ji bo me ne tu cîye, ne war e, ne star e
Dayê rebenê sibe ye, dilê min gulî bira xwedê,
Rabin ser da derbas bikin cotek karxezala
Ez rûnim li Qerebilaxê, li mûfreza Taxilka
Li ser têl û têlgrafê, linav heval û hogira,
Min dît hurmetek, di destda dergûşek, ji wê dihat
Li çokê xwe dixist, digirîya
Digo lo lo bira û digirîya.
Ber bi taşxana Bazîda şewitî va direvîya
Mi go, xwengê çibû, çi qewimî, çi çirîya ?
Go bira belkî agirê kulê têkeve mala Nidaî begê
Saet şeşê şevê, li bal xwe derxist fermana serê Kurda,
Di taşxana Bazîdê da dibijêre egîd, efat û cindîya.
Li hewşa lawê Şewêş Efendî.
Cinyazê egîdê mala bav êmin gulî bira Xwedê,
Di xwînê da dixemilîne bi singûya.
Tu sêr bike, ve sibengê,
Koloza li ser destê min gulî bira xwedê, mane vala
Kafirê romê, kom dike egîd û cindîya,
Pê ra, keç û bûkên Celalîya,
Wana didin ber singûya
Yê mayîn sirgûn dikin
Li Sînop û Zongildaxê, nav dîwalên ecnebîya.
Lo maqûlo dilê min zeman e
Xaliqê Alemê were rehmê li girtîyê hepsan e
Rêwîyê li ser çîyan e, nexwaş ê linav cîyan e
Binya Bazîdê, li hewşa lawê şewêş efendî da,
Min dît xwîn avêtîye zengûyan e
Agirê kulê bikeve mala Nidaî beg ê
Saet şeşê şevêda derxist fermana serê Kurdan e
Ji taşxana Bazîda şewitî, tu sêr bike,
Dibijêre egît, efat û cindîyan e
Ji egîtên mala bavê min ra ferman e,
Ferman a me Kurdan e
Min qijikê, min gulî birê, min nemayê,
Ez nimînim birawo,
Ez nemînim li dinyayê.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder