Ağrı İsyanları - Tahırxan Savaşı (Şerê Tahirxan)

RABÎA’ya Ne oldu?

Dedim ya, RABÎA kısa sürede değme bir savaşçı oldu. GLÎDAX’ın ‘first lady’si bir XEZAL gibi vadiden vadiye geçmeyi, kayadan kayaya atlamayı , savunmayı, saldırıp-çekilmeyi öğrendi.
Gel gör ki, ÇERXA FELEKÊ sıra Kürtlere gelince, takılmış plak gibi; hep aynı nakaratı çalıyordu.


İşler kötüye gidiyordu. Her geçen gün azalan savaşçıların sayılarıyla birlikte, cephane ve erzak da azalıyordu. Yaşlı ve çocuklar arasında hastalıklar yayılıyordu. Herşeyden önemlisi de çember daralıyor, umutlar örseleniyordu. Ve tüm bunlara bazı Celalî aşiretlerinin İXANET’leri tuz-biber ekiyordu.

Direnişin sonu görünüyordu...

Önce, çok soğuk bir bahar sabahı, Aras(EREZ) nehri üzerindeki tek köprü olan TARXAN köprüsü üzerinden karşı tarafa, SSCB’ye geçmek istediler toplu halde.

İşte Delîl Dilanar’ın o billur sesiyle söylediği ŞERÊ TARXANÊ(Tarxan Savaşı) burada başladı, direnişçilerle SSCB askerleri(Rus, Acem ve hatta Ermeni birlikleri vardı) arasında.

‘TU KELA MÊRANÎ BRA(sen yiğitliğin kalesisin ağabey) destanı o zaman yazıldı!

ROMA REŞ önceden anlaşmıştı WELATÊ SOVYETÊ ile. Ayrıca TKP’li goygoycular da, ‘bunlar gerici ve karşı devrimcidir’ diye gammazlamışlardı Kürt Direnişçilerini SSCB’ye ve evleri yıkılsın(nasılda yıkıldı) ENTERNASYONAL’e.

EREZ’in karşısında Ebasget(Azerice adıyla Abbas Getti) köyünde onbini aşkın asker toplamıştı Ruslar, direnişçilerin(topu topu 600 kişinin) karşısına.

Çok çetin savaş oldu çok!.. ÇERXÊ ve GUR HESO’nun ruhları da geldi HAWAR’a, ama yine de yetmedi Kejê. İki taraf da büyük kayıplar verdiler. Ama Direnişçilerin artık kayıp verecek halleri ve tahammülleri kalmamıştı.
Geri çekilmeye başladılar. Geri çekilirken EHMEDÊ BRA(Kela Mêran û Zêran) tarihe bir not düştü, Acem komutana hitaben;

‘Lawo, Xwedê dizane qetla te bo min, minanî qetla du mirîşkane. Çi bikim îro sêcat e, koçî Qelendîyê ye, koma Celalîya ne!..(Evlat, Allah biliyor ya seni gebertmek benim için iki tane tavuğun kafasını koparmaktan farklı bir şey değildir, de ne yapacaksın bu gün, o gün değildir. Bu gün Celali aşiretlerin oradan oraya sürüldüğü , göç ettirildiği gündür!)

Evet, bu savaşta da çatır çatır savaştı ve hayatta kalmayı başardı RABÎA.

Geri çekilerek GLÎDAX’ın zirvelerine geri döndüler.

Artık yolun sonu görünüyordu...

Namdar Çamlıbel